domingo, 9 de marzo de 2008

NO WOMAN, NO CRY






O sábado 8 celebrouse o Día Internacional da Muller.


A orixe desta data conmemora o incendio na fábrica textil Triangle de New York onde morreron 140 mulleres. Pero o 8 de marzo máis importante foi o de 1908 no que 15.000 mulleres marcharon a través da cidade reclamando unha disminución da xornada laboral, aumento do salario e dereito ao voto.






Foi en Italia despois da segunda Guerra Mundial onde a UDI (Unione delle Donne Italiane) asociou o día á mimosa, flor tradicional de primavera.
Onte, milleiros de mulleres italianas volveron saír á rúa en case todas as grandes cidades. Sobre o tapete, a polémica moratoria de aplicación da famosa lei 194, a lei do aborto aprobada en 1975.






Tamén o sábado vin na televisión unha reportaxe sobre Eufrosina Cruz, unha muller indíxena do distrito de Oaxaca a quen lle foi prohibido presentarse ás eleccións do seu distrito. A lei que protexe os Usos e Costumes dos indíxenas tamén lle nega o dereito ao voto as mulleres.







Na miña cidade, un colectivo feminista colocou un marcador nunha das rúas comerciás máis transitadas. Alí vanse sumando, coa macabra indiferencia dos transeúntes, as victimas mortais do maltrato. O sábado xa eran 14, no que vai de ano.






Ás veces creo que avanzamos moito.
Outras non tanto.

13 comentarios:

Anónimo dijo...

Alégrome de vela. Forzas superiores fan que volva.

MK dijo...

Sumo mis fuerzas a este post.
Como pidieron otras mujeres antes que nosotras
"Volem pá i roses"!

Anónimo dijo...

A las mujeres solo hay que pegarle besos...

¿A donde iríamos nosotros sin ellas?

la rata bastarda dijo...

Hermoso,hermoso post,LULA...

Bicos de ratiña bastarda
;)

TintaRoja dijo...

Hermoso homenaje, Lula

Paco Becerro dijo...

Se lo he enseñado a mis compis de la Dirección General de la Mujer. Emocionaditas las tienes...

Besos.

Serendipia dijo...

Sacamos unha fotografía cada venres ao panel das víctimas da violencia de xénero... e a verdade é que teño bastante claro que pouca máis xente repara nel.
Ás veces asistimos asustados, a un total de 4 mortas nunha soa semana.
Pero a xente continúa pasando por diante del, quizais aínda nin sequera saben que significan eses números, supoño que moven máis os novos vstidos de Zara cás víctimas que quedan no camiño cada semana...

Anónimo dijo...

Querida Roba Spierre: canto tempo sen vela por eiquí!. Alégrome moito de que retomara o seu prometedor blog ¿Tivo algo que ver a miña Mapoula favorita?

CARRASCUS, MK, TINTAROJA,RATA,FB...muchos besos femeninos. Gracias.

Efectivamente a*, estamos demasiado acostumbrados a la barbarie como para reparar en ella.
Muchos besos para ti también.

CARPE DIEM dijo...

A min gústame ser muller;)
Non quería acabar sentado nunha silla fonte dun ordenador coa espalda fastidiada e ir a ver o fútbol ao bar máis cutre do barrio.
Biquiños Lula:)

Mad Hatter dijo...

Muy bien, Lula.
Eso de "Muller" suena un poco germánico, como a portero del "Valler Munich" ¿No? ¡Uy! Perdón por el comentario futbolero-machista, se me ha escapao.
Biquiños rapaza(es broma, ya sabes que me encantan el gallego y las mujeres, je, je).

Anónimo dijo...

Benvida Carpe...vese que tes as cousas claras. Bicos.

MAD: no me seas cazurro, que vas a hacer cierto eso de que sólo tenéis una neurona ;)... Y ese no es tu caso, darling.
Besitos y biquiños.

Zerovacas dijo...

É que hai certos "usos e costumes" que non deberían ser protexidos, nin en aras dunha pretendida multiculturalidade

Anónimo dijo...

Totalmente de acordo Zero. Un bico.