NO WOMAN, NO CRY

O sábado 8 celebrouse o Día Internacional da Muller.


A orixe desta data conmemora o incendio na fábrica textil Triangle de New York onde morreron 140 mulleres. Pero o 8 de marzo máis importante foi o de 1908 no que 15.000 mulleres marcharon a través da cidade reclamando unha disminución da xornada laboral, aumento do salario e dereito ao voto.






Foi en Italia despois da segunda Guerra Mundial onde a UDI (Unione delle Donne Italiane) asociou o día á mimosa, flor tradicional de primavera.
Onte, milleiros de mulleres italianas volveron saír á rúa en case todas as grandes cidades. Sobre o tapete, a polémica moratoria de aplicación da famosa lei 194, a lei do aborto aprobada en 1975.






Tamén o sábado vin na televisión unha reportaxe sobre Eufrosina Cruz, unha muller indíxena do distrito de Oaxaca a quen lle foi prohibido presentarse ás eleccións do seu distrito. A lei que protexe os Usos e Costumes dos indíxenas tamén lle nega o dereito ao voto as mulleres.







Na miña cidade, un colectivo feminista colocou un marcador nunha das rúas comerciás máis transitadas. Alí vanse sumando, coa macabra indiferencia dos transeúntes, as victimas mortais do maltrato. O sábado xa eran 14, no que vai de ano.






Ás veces creo que avanzamos moito.
Outras non tanto.