MARZO

Hai tardes en que pasa un cabalo sen xinete por diante das

portas. Eu, chamo-te, digo: "Baixa

para que vexas correr esa loucura negra". Hai albas

en que o sol invirte o seu destino e as raíces do lume arden

arriba, matando plumas de ave verde. Hai momentos do

día, cando escampa,

en que se achegan nenos a preguntar por ti para entregar-te

follas rotas

e eu meto cada tesouro nunca caixa de cristal e agardo o teu

regreso.

(...)

Para que marzo chegue

con multiplicados estames amarelos, con lenzos brancos

para gardar aos estames dos fortes líquidos que matan,

continua falando da luminosa mutación natural, esa que

acende o riso nos teus ollos

e construe a memória da vida que comeza.

O lume branco. Álvarez Cáccamo