sábado, 19 de enero de 2008

DOMINGO



Gosto dos domingos pola mañá. Abro os ollos pouco a pouco e os contornos das cousas vanse facendo reais na penumbra do cuarto. Ás veces escoito a choiva. Entón apretuxo contra Sailor que respira tranquilo pero sempre me acolle cun ronroneo de aprobación.


Mentres a mañá avanza polos buratos da persiana, remoloneamos tenramente baixo as sábas.


Logo, Sailor érguese e vai cara a cociña. Cos ollos ainda pechados escoito o tintineo dos cacharros e adiviño: a billa da auga, a rosca da cafeteira, o caixón, o clack-clack da churreira... e arrebúxome un pouco máis, dona e señora do territorio.


Axiña escoitarei o renxer da sartén e chegará ata eiquí o cheiro inconfundible dos churros, auténticos churros que Sailor amasa coas mesmas partes de auga ca de fariña, que frite e espolvorea con sucre... Empezo a sentir a corteza quente nos beizos, convirtíndose en tenra masa, en esponxosa e doce materia de domingo.


Abro os ollos e son os seus labios os que me din -entre moitas outras cousas- que o almorzo está listo.

8 comentarios:

Anónimo dijo...

The 2rro vibrator. Eso xa sería o máximo. Pero non vou dar pistas aos creativos.

Anónimo dijo...

Non teño arranxo. Desde tempos inmemoriais o meu espertar adoita ser penoso e túzaro, de mal humor, sen palabras, pasase o que pasase a noite anterior. Un defecto de carácter, sen ningunha dúbida.

Estaría ben que vostede e o seu Sailor escribisen un libro de autoaxuda para saber cómo conseguir eses espertares luminosos e azucarados, con ou sen churros.

Un saúdo e que o almorce ben.

nancicomansi dijo...

AY, que yo también como churros, con chocolate y nata, los domingos...!!!

esos rituales son detallitos ligeros que aportan dulzura a nuestras vidas...
di que si..;)))

Anónimo dijo...

É refrescante este paseo que din hoxe pola súa casa. Hai toda unha celebración da vida nos seus últimos posts.
Que boa pinta teñen eses churros, que boa man ten o seu Sailor!

Un bico doce, Lula.

Lula Fortune dijo...

Ai! Arume, qué romántico se pon vostede os domingos...

Api: non creo nos libros de autoaxuda, pero pode vir por esta casa sempre que queira. Bicos doces.

Nanci: así que alimentando las asas del amor,¿no?.
Besitos cubiertos de nata.

Está vostede convidada, Doutora, sempre que o desexe. Bicos refrescantes, pois.

la rata bastarda dijo...

Tengo que comprarme estas rebajas una máquina para hacer churros,decidido!!!

Paco Becerro dijo...

Las asas.... recuerdo lo de las asas del amor.

Que rico desayuno.

Saludos a Sailor. Esta tarde cuento lo de NY.

Anónimo dijo...

Con algo había que consolarse para no caer en depresión envidiosa por vuestro viajecito...