lunes, 17 de septiembre de 2007

REALIDADE E FICCIÓN


Hai uns anos Sailor regaloume un super DVD, edición de luxo, de Fiebre del sábado noche e o extraordinario do regalo non foi só a película (que xa vira e revira) senon que contiña uns extras nos que o director facía uns comentarios do máis xugoso sobre cada unha das esceas da peli.

Por exemplo, que a idea da cinta xurdiu dun artígo aparecido no New York Times que falaba do crecente costume dos xóvenes curritos de Brooklyn de cruzaren a ponte para iren ás discotecas de Manhattan. Só tiñan este dato; o demáis inventárono todo, producíndose un curioso fenómeno: non é que a película reflictira o ambiente, decoración, forma de vestir etc das discotecas, senon que, despois da película, as discotecas copiaron o look que aparecía na película. O chan iluminado onde Tony Manero fai as súas "evolucións", ocurréuselle aos técnicos de iluminación para facelo máis vistoso. A discoteca onde rodaron (que foi demolida o ano pasado) pareceulles tan cutre que a forraron con papel albal!!!! para que reflictiran todas as bombillas e semellase un local do máis glamuroso.


Outros detalles foron puro azar: a rapaza que se cruza con Travolta pola rúa ao principio, mentres saen os títulos, e á que el persegue, non estaba no guión. Era unha transeúnte calquera pero quedou tan ben na pantalla, que a buscaron en vano durante toda a promoción do film.
A forma de comer a pizza, cun cacho enriba do outro, era típico dos traballadores de Brooklyn (tampouco estaba no guión) pero Travolta soubo caracterizar dun golpe ao seu persoaxe dende o principio.


En fin...é unha gozada para cinéfilos mitómanos con alma sandunguera, case tanto como a propia peli.

E agora vou ver Hairspray.

14 comentarios:

Anónimo dijo...

No, si al final resultará que tú y yo somos almas gemelas...

Te lo digo por esto del cine musical, verás... mi hija se dedica a bailar y montar coreografías para espectáculos musicales en hoteles y sitios de turismo, y mi hijo se ha pasado casi todo el verano con ella. Nosotros también hemos estado algunos días y nos lo hemos traído ya a casa al volvernos... y viene tan flipado con los musicales, que llevo unos 10 días o así que en casa no vemos otra cosa. Sobre todo los que su hermana ha montado este verano: "Dirty dancing", "Mamma mía", "We will rock you", "Grease"... los más comerciales para turistas, claro, además de "Rocky Horror Show" (por cierto, adivina a quien eligieron los cabrones de entre el público para subirlo al escenario y que lo magrease convenientemente el transexual de la obra), "La tienda de los Horrores", "Billy Elliott"...

Todos los está recuperando ahora en DVD, más los que yo tenía ya... "Hair", "Blues Brothers, "Grace of my heart", "American Graffitti", "Jesus Christ Superstar"... le estoy además colando películas estrictamente musicales, aunque sin el componente teatral... ya sabes, "Woodstock", "El último vals", "El concierto para Bangla Desh"...

Hoy toca "The Doors", "Quadrophenia" y "Tommy"... voy a acabar de los Who hasta donde dijimos...

Pero, sabes? estamos de acuerdo en una cosa, sus preferidas son las mismas que las mías... "The Commintments" y... no lo adivinas...? Tony Manero rules !!

Lula Fortune dijo...
Este comentario ha sido eliminado por el autor.
Lula Fortune dijo...

Esto es la hostia!!!!!!!Este verano fui a pasar unos días a mi pueblo y para mi sorpresa el ayuntamiento ofrecía el espectáculo de ¿adivinas?... Grease!!!!!!!!!. Así que no sólo lo vi (¿Vería a tus hijos ?) sino que báilé, tarareé y me hice fotos con "Travolta".
En fin, que esto es la hostia!! (repito).
Por cierto, cuando me regalaron mi primer tocadiscos(portátil)me dieron dinero para comprarme unos discos y allí me fui yo a comprarme "Toommy", que está entre las reliquias vinílicas de mi vida.
¿Estás seguro de que no coincidimos en otra vida

Anónimo dijo...

Pues no creo, porque "Grease" lo estaban representando dos o tres veces al mes en Salou, y me imagino que tu pueblo será gallego...

Además, el niño no participa, solo ayuda con los montajes y esas cosas. Mi hija sí suele reservarse papeles en casi todos los musicales que coreografía, y dependiendo de las veces o el sitio en el que se representen pues unas veces es la "estrella", como en "Dirty Dancing", que hace de la chica que baila con el Patrick Swayze de turno y al final hace el salto espectacular ese en que la coge sobre su cabeza con los brazos extendidos y que la gente se rompe las manos aplaudiendo, y otras hace mucho menos bulto, como en "Grease", por ejemplo, en el que hace de Cha Cha, y solo sale un par de veces, quitándole el Travolta a la rubia en el concurso de baile para ganarlo con él, y soltando el pañuelo que da la salida a la carrera de coches.

Si vas alguna vez por los hoteles de la Costa Dorada, la Costa Brava, la Costa del Sol, Benidorm, Canarias o el Caribe y Méjico, sí que tendrás oportunidad de verla, o de ver sus montajes.

Bueno... ya está bien de ejercer de papá orgulloso, que no quiero aburrir.

Anónimo dijo...

No, sí da gusto ver lo bien que te lo pasas. Es una pena que no hayan venido por aquí... ya sería mucha casualidad y no hay que tentar a los dioses. pero si hay que ir al caribe o a méjico para ver a una estrella, pues se va!.un beso

nancicomansi dijo...

Y ami que me daba un poco de verguenza con fesar mi admiración por Tony Manero...

Tendría yo 12, o 13 años, cuando fuí a ver por primera vez la peli "Fiebre del sábado noche"...¡Como flipé! y ahora, con todo su aire "kistch", sigo adorándola...

Smuach, Smuach!!!
Pues mira, me parece que me animaré a subir un video y todo...

Anónimo dijo...

Tony Manero... Gogol Bordello... Nanci, ¿que van a pensar de usted sus admiradores...?

atikus dijo...

Vaya vaya que guay carrascus, pues nada si un dia veo un espectaculo de esos ya preguntaré...con 14 años era la verguenza de la familia en el pueblo donde iba de vacaciones siempre bailaba la canción de Grease Lighting, y Tommy fue la primera que escuche...puff no tendría ni 11 años me daba mieda jaja!!

The Commitments es ya algo serio, vamos no para descontrolar ...en fin lula mira la que has montado!!!

Lula Fortune dijo...

Pues nada, esta casa es la vuestra!!!!

torredebabel dijo...

lula, conectamonos nesta semana co titulo dos artigos. Fios invisibles, que van e que veñen. Apertas!

Anónimo dijo...

Ah... A memoria... Gústame o comentario de nancicomanci, ese recoñecemento de que lle daba vergonza: unha sinceridade moi loable. Hoxe, cando vivimos de cheo neste eclecticismo (?) pos-posmoderno que esixe a calquera que quera estar no mundo amosar gustos variados e/ou até antagónicos (pura pose no 95% dos casos), cústanos un huevo lembrar que en Haitrintanos eso non se levaba nada.
Hoxe estamos acostumados a que un votante de EU aparque o seu BMW diante da viñoteca para entrar a abrir unha botella do último caldo, o máis exótico, o máis caro, sen cortarse e cheo de razón, ou a que o intelectual máis progresista e radical saiba de carreiriña a aliñación do Xetafe e presuma diso (enténdaseme ben: por min o de EU e o intelectual poden facer o que lles saia dos collóns, tal como fago eu, que algo teríamos que ter mellorado). En Haitrintanos iso era literalmente imposible por anatemático. Na nosa memoria crúzanse os Bee Gees e Lluis Llach, Spielberg e o cine checoslovaco de entreguerras, Pirri e a Internacional, o puño en alto e a gomina, o feminismo militante e a lencería fina... e non, dígovos que non.
Se nos poidésemos mirar por un buratiño durante 5 minutos e ver como eramos realmente daquela, íamos levar unha enorme sorpresa. Uns máis grande ca outros, claro.

Lula Fortune dijo...

Os misterios dos blogs son insondables,Torre...Moitos bicos reales.

...de la H61,o bon de cumprir anos é que cada vez te importa menos o que pensen de ti e máis, facer o que de verdad queres. ¿Algo bo tería que ter, non? Bicos setenteros.

Manuel Ángel Candelas Colodrón dijo...

Eu fun coa moza ao cine por ver se vendo ao Travolta se animaba algo. E, en efecto, animouse. A miña proverbial discreción impide entrarmos en detalle.

Lula Fortune dijo...

Arumes, vostede sempre ten criptico....Bicos.