sábado, 29 de diciembre de 2007

FEELING GROOVY




Para Sailor







Slow down, you move too fast.


You got to make the morning last.


Just kicking down the cobble stones.


Looking for fun and feelin' groovy.


Hello lamppost,


What cha knowing?


I've come to watch your flowers growing.


Ain't cha got no rhymes for me?


Doot-in' doo-doo,


Feelin' groovy.


Got no deeds to do,


No promises to keep.


I'm dappled and drowsy and ready to sleep.


Let the morning time drop all its petals on me.


Life, I love you,


All is groovy.



¡¡¡¡FELIZ 2008!!!!!

15 comentarios:

Lúa dijo...

igualmente!!!!!!molan estes tios!!!jijiji

Anónimo dijo...

Como diría un amigo meu blogueiro, Simon & Garfunkel son palabras maiores.

Un 2008 cheo de todo o que haxa que encher para todos!

Anónimo dijo...

"Slow down, you move too fast..." jejeje... igualito que el puente de Triana cuando pasa un autobús.

Los puentes siempre tienen encanto, verdad, querida Lula...? como el que une Triana a Sevilla, o el que une Queens a Manhattan.

Una canción esta de S&G que nos recuerda que hay que ir despacito, saboreando los placeres de la vida... como las flores, o... los adoquineeeees???

En fin... que tengas una año maravilloso y groovy, preciosa galleguiña. Un beso.

Sir John More dijo...

Perdóneseme la inmodestia, pero este temita lo canto yo la mar de bien, es de lo poco que recuerdo yo de aquellas cosas que yo en otros tiempos maltocaba en la guitarra y cantiñeaba alegremente. Alguna vez lo habré cantado en el Muelle de la Sal, o en el Paseo Marqués de Contadero, mirando cómo el sol montaba un milagro de colores por detrás del Patrocinio, en Triana... Ay, Lula, que me vas a emocionar... Feliz año, amiga.

Anónimo dijo...

Sir John More da bela Triana e a non menos fermosísima Sevilla dos meus amores: perdoe tamén a miña inmodestia, pero eu clavo esa canción. Saen da miña gorxa as dúas voces ao tempo e máis os coros. Está dentro de mín desde antes de que nacera, porque son desas cancións que si non existiran deberían inventalas. En fin, debe ser o fin de ano, pero, amiga Lula, vostede emocionoume. Que sorte ten ese Sailor. Feliz ano a todos, todas.

atikus dijo...

y digo yo..¿repondran a los martes y trece imitandoles??

que buenos!! los unos y los otros.

te deseo lo mejor para el próximo año,

Feliz 2008!!!!

besitos con sabor a uvas ;)

NoSurrender dijo...

Eso de sentirse groovy siempre me ha hecho mucha gracia. Es difícil de traducir, sí, pero es que me muero de la risa!

Besos y felices próximos 100 años!

Paco Becerro dijo...

para bara ba-ra ba... feeling groovy...

feliz año lula, my old friend..

Nuca dijo...

Ten vostede Lula uns vistitantes moi fachendosos. Ese Arumes por exemplo di que canta as dúas voces e mailos coros.

Pois eu non vou ser menos. Con ese disco eu nos guateques rachaba a pana. Cando me lembro daqueles éxitos non poido conter as bágoas de emoción.

Unha aperta e un ano blogueiro cheo de inxenio.

Anónimo dijo...

Boa singladura para vostede máis Sailor, este ano. Eu só me atrevo a cantar o Ondiñas veñen, ondiñas veñen, ondiñas veñen e van...
(ala, xa comezou a chover a cachón.., a verdade é que facia moita falta)

desconvencida dijo...

Feliz 2008 Lula, buena banda sonora has elegido... :)

Anónimo dijo...

Por un casual o seu Sailor non terá un certo aire ao Paul Simon da foto?

Anónimo dijo...

Simon&Garfunkel, a veces los siento como si realmente hubiésemos estado cerca...
De ellos ya sólo me quedan vinilos gastados, voces que guardan notas escritas en clave de melancolía (la de mis padres al escucharlos y cantarlos, en realidad).
¡Feliz año!
Besos y días azules para ti, Lula.

Zerovacas dijo...

Non sei se estás avisada dunha blogoesmorga convocada para o venres 11 en Compostela. A cita é no Tarasca a iso das 23.30

Anónimo dijo...

Non lles falaría eu algunha vez de Garfón e Sinfunkel, impagable dúo coñecidísimo na miña casa á hora de comer, á de merendar, á de cear, á de...?
Unha de dúas: ou tempora, ou mores!